Tag archieven: Lion

Addo

De laatste dag om wild te bekijken.. en dat hebben we dan ook gedaan! Vanmorgen vroeg na een heerlijk ontbijt in de Lemon3lodge zijn we naar Addo NP gereden waar we een ochtend game drive hadden. Hoewel we niet veel (nieuws) gezien hebben, was het een fijne rit. De ranger ging lekker off road en wij zaten vanachter in de wagen. Je snapt t al: we werden door de halve truck geschud. Alleen al daarom was het een geslaagde ochtend. Het was wel weer heeel koud dus wederom erg blij met onze winterjassen, windstoppers en fleecevesten die we allemaal over elkaar heen aan hadden! Nadat we ons opgewarmd hebben met een warme chocolademelk, koffie en een ice-tea (die LC achteraf toch wel een beetje te koud vond; gek hè?) hebben we in onze eigen huurauto het park nogmaals doorgereden. Aan de zuidkant van het park is meer te zien bleek toen! Klein hoogtepuntje was toch wel de flightless dungbeetle (mestkever); we zagen een stel ervan een flinke mestbal verrollen waarbij ze elkaar hielpen om ondersteboven van de bol af te glijden en zo met de achterpoten de rol te duwen. Geregeld donderde de duwer dan van de bol, op zijn rug met zijn pootjes hulpeloos zwaaiend naar zijn maatje. Die snelde vervolgens te hulp door ondersteuning te bieden en de ander weer op zijn pootjes te helpen. Het was een schitterend gezicht, zo midden op het zandweggetje! En aan het eind van ons Addo avontuur stonden er een aantal buffels op de weg. In eerste instantie een vrouwtje met kalf. Ze stonden een beetje suf naar ons te kijken (het zijn echt suffe en domme beesten!) en blijkbaar stonden we iets te dichtbij naar papa’s zin want ineens verscheen het mannetje ten tonele. Redelijk intimiderend stond hij op een drietal meter. Aangezien dit de meest gevaarlijke dieren van de Big 5 zijn en ze zonder enige reden kunnen aanvallen, zijn we maar achteruit gereden tot meneer tevreden was en achter zijn harem aan de bosjes in liep.

Vanmiddag hebben we een game drive in een privé reservaat geboekt, Scottia Park,  grenzend aan Addo. We gaan wederom met een ranger op pad om van heel dichtbij dieren te gaan bekijken. Daar staat dit park om bekend: weinig auto’s, toprangers die speciaal op zoek gaan naar mooie dieren en daarvoor dwars door het park crossen met de 4×4.

Carl is een ervaren ranger en dat merken we want hij stuurt behendig door alle bossen, geulen en over de heuvels. Dat levert dan ook spectaculaire beelden op! We zien nijlpaarden uit het water komen en grazen op een paar meter afstand, twee grote witte neushoorns knabbelen rustig aan graspollen terwijl wij naast ze staan en als we giraffen zien nodigt Carl ons uit om met hem mee te wandelen de bush in. Eerst denken we nog dat hij een grapje maakt maar als hij zelf uit stapt en onze deuren open doet, volgen we hem schoorvoetend. Best spannend om tussen het wild te gaan lopen! Volgens Carl kan het gerust omdat de giraffen zó rustig lopen en eten dat er geen roofdieren in de buurt zijn. We kruipen, klimmen en wandelen door de acaciabossen tot we heel dicht bij de giraffen zijn. We gaan niet héél dichtbij omdat we buiten hun personal space willen blijven maar we mogen hen wel echt dicht naderen. Ze zijn niet bang, hooguit even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen.
Machtig om die statige beesten bij je te zien staan en op t gemak jou aanstaren terwijl wij met open mond ook naar hen staan te kijken….Dit was wel zó gaaf!!! En dan hebben we het grootste spektakel nog niet gehad: vlak voor zonsondergang zien we drie leeuwen; een ouder mannetje van 16, een jonger mannetje en een vrouwtje. Het oudste mannetje heeft gisteren een zebra gedood. Hij bewaakt wat er nog van over is. En dat is niet veel meer dan hoeven, bek en beenderen. Ze hebben in een dag tijd de hele zebra opgegeten. Nu liggen ze uit te buiken, letterlijk, want hun buiken zijn goed rond en ze laten scheten niet normaal! Als het donker wordt gaan we eten in het park en vertellen we elkaar de mooie verhalen van dat wat we zojuist gezien en ervaren hebben. Na nog een avondrit bij het maanlicht laten we moe en voldaan Scottia Park achter ons en rijden we terug naar onze lodge.. oogjes dicht en snaveltjes toe.. slaap lekker!!!! Morgen weer een drukke dag……..

Familie van de Vijf…… Big vs Little……

Vakantie in Zuid-Afrika is niet compleet zonder tijdens een safari ‘De Grote Vijf’ gespot te hebben. De term The Big Five komt oorspronkelijk uit de jagerswereld. Grappig genoeg weten veel mensen niet welke dieren precies tot The Big Five behoren. Laat ons vooral einde maken aan de onduidelijkheid en de vraag ‘Welke dieren behoren precies tot The Big Five?’

The Big Five zijn: Leeuw, Buffel, (zwarte) Neushoorn, Olifant en Luipaard.

Leeuw
De Koning der Dieren. Een van de dieren waar de mens van nature het meest bang voor is. Hoewel dat niet per se nodig is, want de culinaire voorkeur van leeuwen gaat niet uit naar mensenvlees. Leeuwen die mensen aanvallen zijn vaak ziek en niet meer in staat om bijvoorbeeld een grote, snelle buffel te vangen.

Buffel
Met een buffel wil je zeker geen ruzie hebben. Gidsen zullen je stuk voor stuk adviseren om op veilige afstand van deze jongens te blijven, zeker tijdens een walking safari. De buffel is bijna twee meter hoog en weegt soms wel 900kg. Jaarlijks sterven zo’n 200 mensen aan de zogenaamde ‘Black Death’ – gedood door een “ontmoeting” met een buffel – en daarmee kun je wel stellen dat de buffel de gevaarlijkste is van de Big Five. Alleen nijlpaarden hebben een hoger aantal slachtoffers achter hun naam staan, maar die behoort niet tot de Familie der Vijf.

Neushoorn
Ruim anderhalve meter hoog, 1400kg en een hoorn van zo’n 50 centimeter: kenmerken van de zwarte en de witte neushoorn. Als je te dicht in de buurt komt en ze hebben een slecht humeur, is vluchten nagenoeg zinloos, een neushoorn haalt namelijk met gemak een snelheid van 50km per uur. Helaas is de hoorn van de neushoorn enorm geliefd onder stropers, en de reden waarom de neushoorn met uitsterven bedreigd wordt.

Olifant
De Afrikaanse olifant is de ongevaarlijkste van de vijf en tijdens een safari hoef je ook niet per se bang te zijn als je er één tegen het lijf loopt. Een olifant is gemiddeld 3,6 meter hoog en kan een gewicht tot wel 5500kg in de schaal leggen. Maar echt ruzie zal je niet krijgen met een olifant, tenzij je in de buurt van een jong komt.

Luipaard
Deze gevlekte sluipmoordenaar is niet zo gevaarlijk als je denkt. Natuurlijk moet je hem niet aan z’n staart trekken, maar een ontmoeting met een luipaard kun je waarschijnlijk gewoon navertellen. Voor een gewond of ziek luipaard kun je beter wel oppassen aangezien ze dan, net als de leeuw, zijn aangewezen op een eenvoudig te vangen prooi. Zoals de naam al suggereert zijn luipaarden relatief luie dieren. Tijdens het jagen brengt hij zijn tijd voornamelijk liggend in het gras door tot een prooi voorbij komt, waar hij vervolgens met een noodgang van 60km per uur achter aan gaat. Om rustig van zijn prooi te genieten neemt hij de vangst het liefst mee een boom in. Daar kan hij ongestoord eten zonder last te hebben van hyena’s en andere geïnteresseerden.

The Little Five
Naast The Big Five bestaan ook The Little Five – een knipoog met een serieuze boodschap. De kleine vijf werden namelijk in het leven geroepen om toeristen er tijdens hun safari bewust van te maken niet alleen maar gericht te zijn op het grote wild en The Big Five, maar ook de kleinere, minder in het oog springende dieren in de bush te zien en waarderen. Het zijn the elephant shrew, ant lion, rhinoceros beetle, buffalo weaver and leopard tortoise (uit de namen – directe verwijzingen naar de dieren van the Big Five).